چهارده ماهگی

پسر گلم تولدت مبارک 

روزها دارن می گذرن و شیرینی وجودت بیشتر می شه حالا دیگه ما ١٤ ماهه که ٣ نفر شدیم یه خانواده جمع و جور و دوست داشتنی . کلی کارهای جدید یاد گرفتی و کلی هم شیطون شدی .

حالا 1٤ ماهه که من با نفسهای تو , خندیدنهات و شیرین کاریهات روزهامو شروع می کنم.

قربونت برم دوست دارم یه پسر دارم شاه نداره ......

پرهام گلم .

خیلی وقته ننوشتم.....از روزگار...برایت...

از خوشمزه گی هات،حرفای جدیدت.،کارای عجیبت.....از حرفها و حرکتهای بامزه ت

اینروزها که فکر می کنم میبینم که چقدر داشتن یه همدم کوچولو لذت بخش است گاهی ما آدما فکر می کنیم که مونس یعنی کسی که به درد دل ما گوش کند و با هر جمله ای که می گویی سر تکان دهد و ابراز همدردی کند اما نه ...................

مونس یعنی فرشته کوچکی که با زبان نمکیش ما رو مادر خطاب می کند و این یعنی اوج لذت

وقتی فرشته کوچک من همبازی ام می شود وقتی در آغوشم جای می گیرد وقتی عاشقانه در کنارم به خواب می رود... به راستی کدام قلم یارای نوشتن اینهمه عشق را دارد که حتی زبان نیز قاصر از گفتنشان است.

 خدایا کاش این شور کاش این عشق را نصیب همه مشتاقانش می کردی

 عشق در یک قدمیست عشق در جای جای خانه ات پنهان است عاشقی باید که پیدایش کند

  پسر گلم به خاطر وجود نازنینت خداوند را شاکرم و به خاطر عشقی که به زندگی ام پاشیده ای از ت نیز متشکرم

 با زبان دل می گویم عاشقانه دوستت دارم

 اینجا از روزهای قشنگم با مهربون همسرم و نی نی نازم
که خدای مهربون بهمون هدیه داده می نویسم.

 از خاطرات دوران بارداری و بزرگ شدن هدیه الهی ام

 شاخه نباتم ،بهتر از جانم که در دوم دیماه سال یکهزار و سیصد و هشتاد و نه به زندگی ما روشنی بخشیدی.

تقدیم به توعسلم،نفسم   

خدایا روزی هزار بار تورا شکر می گویم که به من کودکی سالم ارزانی داشتی و ببخش اگر گاهی ناشکر می شوم به درگاهت و ظرفیت و توانم کم می شود ... خدایا من بنده ناچیز و نادان توام ... تو به داناییت مرا ببخش و نعمت سلامتی را از من و خانواده ام نگیر که ما بدون این نعمت بزرگ قادر به ادامه نیستیم ... دوستت دارم ای قادر بی همتا ... دوستت دارم .....